Speakeasy's

Vandaag weer een strak blauwe lucht. We hebben gebeld om een tour te doen, the underground tour dus hebben we om 11.00 uur een date. Het is leuk om te zien en te horen hoe inventief mensen worden als iets niet mag! Ondergronds speelde er

heel wat af tijdens de drooglegging van 1920 tot 1933. We beginnen bij een ondergrondse kroeg, als je daar naar binnen ging moest je je wapen inleveren, deze werd opgeborgen achter de bar. Ook liepen daar "the ladies of plesure" waar de jonge jongens wel oog voor hadden maar dan moesten ze eerst in bad! Die waren ook ondergronds daar werden ook je kleren gewassen, een bad kostte 10 cent. En naarmate er, nog steeds in hetzelfde bad, meer in hadden gezeten zakte de prijs..... Ondergrondse gokruimtes terwijl gokken legaal was maar de hoeveelheid drank die ze weg werkten natuurijk niet! Het hing er vol met mottenballen zodat de alcohol niet geroken werd. Als dan de politie kwam werd er vanaf de bar aan een touw getrokken met belletjes eraan en maakte ze dat ze weg kwamen via geheime gangen! Als je daar dan vertrok werd er gezegd "speak easy", niet over praten. Vandaar de naam "Speakeasy's. In Pendleton waren vier broers die een slagerij hadden, zij vonden een eerste koelkast uit met een ammoniacompressor, de veren van de geslachte kippen werden gekocht door een matrassen handel, en ze ontdekte hoe ijsblokjes te maken en die verkochten ze ook, zo konden de mensen vlees thuis bewaren.
Ik heb nog niet de helft verteld van wat er zich allemaal afspeelden onder de straat! De tour duurde bijna twee uur. We kopen nog een souvenir en lopen naar de Hurricane die bijna enig en allenig op het parkeerterrein staat. We besluiten om een broodje te maken in de Hurricane. Dan zetten we Cascade Locks in de navigatie en vervolgen onze weg. We proberen onderweg een restaurant te vinden maar dat gaat twee keer fout. De eerste bleek een hotel en bij de tweede reden we ons bijna vast! Covid heeft ook hier werkelozen achter gelaten. We besluiten eerst naar de kampground te gaan en daar te kijken. We treffen nog net de kampmanager die net naar huis wil gaan en hij wijst onze plaats aan. Als de Hurricane staat en aangesloten is lopen we naar het centrum. We vinden een soort van Bistro en eten daar wat. Even lekker de benen gestrekt zijn we rond 20.15 uur en met een volle buik weer terug bij de Hurricane. We staan hier twee dagen en hadden eigenlijk een boottrip op een sternweeler in gedachten maar deze gaat pas 1 mei open. Morgen maar andere plannen maken, voor vandaag is het weer mooi geweest!

On top of the world

Vandaag, na ons ochtendritueel, om 10.45 uur vertrokken, het is 222 mls naar Pendleton, ons volgende logeeradres. We rijden nog steeds in de Rockies met de vele vergezichten. We stoppen bij Walmart om de voorraad aan te vullen maar komen weer met meer naar buiten als we hadden gedacht. Als alles opgeborgen is in de Hurricane vervolgen we onze weg. Als we verder rijden gaat de klok een uur achteruit, we hebben nu vier zones gehad. Eastern time, New York, Central time, Chicago, Mountain time, Sal Lake City en nu Pacific time, Seattle. We kijken of we onderweg nog iets leuks tegen komen om te bezoeken en we stoppen bij Bakercity, historisch centrum. De Hurricane parkeren gaat vlot maar het stadje ziet er verlaten uit. Het begint te regenen als we richting stad lopen. Als we een "homemade fudge" winkel tegen komen kunnen we er niet aan voorbij lopen. Ze maken het allemaal zelf maar ook alle geuren zeep, smeltgeuren, en bijen produkten. Peet's neus gaat richting fudge en ik zie schattige schaaltjes voor in de badkamer. Ik heb laatst zo'n shampoobar gekocht en volgens mij past die er mooi op ;)
We praten wat met de meiden die de winkel runnen. Ze vragen waar wij vandaan komen en één van hen verteld in Europa, Italië geweest te zijn. Ze wil weer heen maar dan naar Frankrijk, met de trein.
Peet heeft ondertussen wat lekkere fudge uitgezocht, we rekenen af en ik schrijf onze naam in het boek bij het register. Het is lekker rustig in het stadje en als we de Mainstreet hebben doorgelopen komen we weer uit bij de Hurricane. We rijden het stadje uit en komen bordjes tegen, Don't litter max. fine $62
50. We hebben deze al eerder gezien alleen lijkt het bedrag steeds hoger te worden.
We komen een bordje tegen "view point", dat moet haast wel prachtig zijn, we zitten zo hoog! We nemen de afslag en na een paar bochten hebben we een geweldig uitzicht, "On top of the world", ik heb een rondje op video staan!
Als we in de buurt van ons logeeradres komen tanken we de "Hurricane" vast af voor morgen. We werden bediend dus even een praatje. De man vind de "Hurricane" helemaal geweldig en verteld dat in Pendleton de grootste rodeo van de wereld wordt georganiseerd. En idd, even googlen en the Pendleton Round Up staat erbij, in september. Ook geeft hij nog een tip om een ondergrondse tour te doen over de speak easys. Daar werd alcohol geschonken tijdens de drooglegging, jan. 1920 t/m dec. 1933, ze noemen het ook wel "the nobel experiment". Hij had het ook over Pendleton Woolen Mill.We hebben morgen niet zo'n hele lange reisdag dus kijken we morgen even. Het RV park is een paar straten verder en we komen daar 16.30 uur, pacific time aan. Er zit dus nu negen uur tijdsverschil met Nederland. Hooked on, gekookt en gegeten nemen we als toetje koffie met een bismark! Goeiemorgen, wij gaan avond houden.

Shoshone Falls

Op tijd wakker voor een reisdag. 339 Mols te gaan naar Boise, Idaho, met een geweldige stop, the Shoshone Falls! We stoppen onderweg ook nog even bij Dick’s Sporting Goods voor shirts die Peet vier jaar terug hier ook heeft gekocht maar helaas hebben ze deze niet (meer). We gaan weer onderweg en om 12.20 uur rijden we Idaho, ook wel Gemstate/potatostate genoemd. Nog 100 mls tot Shoshone Falls. Peet ziet onderweg al een geweldig uitzicht maar ik was te laat voor een foto. We waren in de buurt maar zijn te ver gereden :( We zijn dus terug gereden, 15 minuten. Nou... het was de moeite waard! Adembenemend uitzicht. Na anderhalf uur alle kanten bekeken te hebben lopen we terug naar de Hurricane die geduldig op ons heeft gewacht.

Op naar Boise, ons volgende RV park. De weg terug van Shoshone Falls heb ik gefilmd, geweldig! Als we weer terug op de weg zijn zie ik een Outback Steakhouse, daar gaan we eten. Het is inmiddels 15.30 uur en we parkeren de Hurricane voor de deur. We zien dat er meer winkels zijn en gaan daar nog even kijken. Met een luchtje voor Peet en een bodylotion voor mij lopen we richting Steakhouse waar de Hurricane staat. Daar zie ik nog een soort kloof in de verte dus we lopen erheen. Dit was de brug die we over gingen toen Peet dit uitzicht zag. We lopen naar de rand en weer zijn we verrast, Snake River! Natuurlijk weer foto’s gemaakt en nu gaan we echt naar the Outback!

We stappen binnen en het lijkt heel rustig maar dat komt door the Booth’s, dan zie je de mensen niet zitten! Er wordt ons een “booth” aangewezenen we krijgen brood met boter. We bestellen vooraf een cheese fries. Als hoofdgerecht beide een steak, ik met groente en rijst en Peet “mashed potato” en gepofte aardappel. Als we goed en wel zitten te eten stuit ik op een hard stukkie, ik dacht een rijstkorrel die niet gaar was maar als ik het uit mijn mond haal blijkt het een stukje glas te zijn! Peet wenkt de serveerster en die schrikt enorm. Ze neemt mijn bord mee en duizend maal excuses, ik krijg de hele bestelling opnieuw. De chef-kok, Matt, komt uit de keuken met alweer duizend maal excuses, vraagt of ik me bezeerd heb. Ik hoef niets te betalen en krijg ook een dessert naar keuze “to go” want die krijg ik niet meer op, nogmaals duizend maal excuses. Oké, nu is het goed hoor! We betalen, voor één, we geven flink fooi voor de nette afhandeling. We gaan, dessert in de koelkast voor straks.

Nog twee uur rijden naar Boise. We rijden nog steeds door de “Rockies” met prachtig uitzicht. Het is 19.30 uur als we het RV park Boise/Meridian bereiken en om 19.50 uur is alles aangesloten en zit ik aan de thee. We zijn hier één nacht. We gaan nog even kijken of er morgen onderweg weer leuke stops zijn, het was weer een bewogen dag!!

Beehive

Heerlijk rustig ochtendje, lekker uitgeslapen. Pancakes en koffie als ontbijt. Het is al lekker warm hier in Salt Lake City. We zijn ready to go rond 11.00 uur. We lopen richting winkeltje. Ik had gisteren al gekeken wat een Uber kost naar het centrum, dan kan the Hurricane "hooked on" blijven en in zo'n grote stad is het niet handig, parkeren is al een probleem! We bestellen een Uber om 11.30 uur en Carlos is er met 5 minuten. 15 minuten later staan we op Temple Square, een mooi winkelcentrum met een fontein en een waterval. We lopen daar wat rond, bekende bedrijven als Macey's, Nordstrom, er zit zelfs een H&M! Het zonnetje schijnt en we lopen naar een Starbucks voor twee Caramel Macchiato's. Daar besluiten we om naar het Capitool te lopen. Het is 15 min. lopen. Volgens TripAdvisor zou je voor een tour moeten betalen, wel $ 46,20 p.p!! We besluiten er heen te lopen en zien wel. Overal staan elektrische Lime en Uber stepjes, ik heb een Uber account maar weet niet goed hoe het werkt dus voor vandaag laten we ze maar staan. Straks maar even kijken hoe het werkt.
Het is een flinke klim naar het Capitool en deze is een stuk groter als Washington, hadden we niet verwacht!
Utah is the "beehive" state, bovenaan de trap dus twee bijenkorven.We lopen naar binnen, er zit een beveiliger en we vragen wat een tour kost. Een beetje verbaasd zegt hij; Well...nothing, but if you wanna pay...... Huh, dat is vreemd! Op TripAdvisor staat dat het $ 46,20 kost!! Ik kijk het nog eens na en er staat bij tours en ervaringen vanaf $ 46,20, beetje misleidend! Het Capitol heeft vier etages en we besluiten om boven te beginnen. Het is een mooi gebouw met muurschilderingen en waardevolle artifacts. Een prachtige oude lift brengt ons naar de hoogste verdieping en door een raam kijk je de heuvel af over de stad, mooie plaatjes. Als we het pand verlaten hebben we weer een Uber besteld om terug naar "our home away from home" te gaan. We zien Sean al rijden als we naar het afspreekpunt lopen en stappen in. Sean heeft 8 jaar in Washington gewoont en gewerkt als policeman maar wilde toch terug naar Salt Lake City. Hier woont zijn familie en hij wilde ander werk. Nu nog in de selectie voor firefighter hoopt hij hier een leven/gezin op te bouwen. Momenteel werkzaam als personal trainer en Uber chauffeur hoopt hij door de selectie te komen. Het was een leuke rit en we zijn weer "thuis". Nog even de was doen en alles in de droger. Het muntje voor de droger lag dwars dus alles in een andere droger, er staan er genoeg! Onder het wachten hebben we koffie, eigenlijk met een donut maar die waren niet meer lekker, beetje droog dus maar weg gegooid. Morgen gaan we naar Boise, 340 mls rijden met twee stops waarvan één bij Twin Falls, ter compensatie van de Niagara Falls ;) Als ik TripAdvisor mag geloven de moeite waard, zin in!

Utah

Iets later vertrokken vandaag, rond 11.00 uur, Peet stond nog even te praten met twee "neighbours". Ze hebben Labradoedels gefokt en zijn nu met pensioen, nu verhuren zij vakantiehuisjes in de staat Washington en verhuizen honden, ja , je hoort het goed! Als er mensen met honden op vakantie gaan of verhuizen dan verhuizen zij de hond(en) voor je. Ook met een binnenlandse vlucht voor b.v. vakantie, hoeft je hond niet in quarantaine, geweldig! Dat kan alleen in Amerika!
We gaan naar Salt Lake City, de hoofdstad van Utah, bijna 300 mls rijden. We rijden weer dwars door de Rocky Mountains, een genot! Onderweg nog even een Marshalls bezocht en wat shirts en een vest gescoord. En wat een verschil van temperatuur, het is hier 22? terwijl we gisteren natte sneeuw hadden.
We zijn nog 20 minuten verwijderd van de kampground in Salt Lake City. We sluiten alles aan, gekookt en gegeten. We verblijven hier twee dagen, vanavond even TripAdvisor bekijken want er is hier genoeg te doen! We zijn benieuwd wat we allemaal weer gaan zien. Deze dag was weer een feestje, onze ogen uitgekeken."Let's call it a day".

The Rocky Mountains

Weer rond tienen vertrokken met niet zo heel veel te vertellen. Vandaag hebben we weer aardig wat miles afgelegd met even zo veel vergezichten. Dwars door de Rocky Mountains, met regen onderweg en een flinke klim richting de ijspieken. Maar de Hurricane heeft zich goed gehouden met zijn 350 PK, 7.3 ltr motor! Ons doel was Rawlins, Wyoming, en dat hebben we bereikt. Onderweg viel weinig te beleven, geen stops dit keer, boodschappen bij de Walmart was "the highlight" van vandaag. Maar wel weer mooie foto's. Morgen hopen we weer leuke stops te hebben, morgen!

Margaret(!)

Na onze ochtendperikelen zijn we om 10.30 uur klaar om naar Denver te gaan. Strak blauwe lucht en een stevig windje. Het is een half uurtje rijden naar Coorse Field, home stadium of the Colorado Rockies. Op advies van de campeigenaar kunnen we daar de Hurricane parkeren maar als we daar aankomen blijkt het hek op slot! We rijden naar de parkeergelegenheid aan de andere kant maar dat is allemaal voor personenauto's. Er staat bijna niemand op het grote terrein dus besluiten we de Hurricane dwars te parkeren ander steekt deze te ver uit. We staan goed en wel en vragen ons af of we een parkeerkaartje moeten kopen. Er komt een state police wagen aanrijden en gaat stil staan aan het eind van waar wij staan. Peet loopt erheen om te vragen of we hier mogen staan. Hij raad ons aan wel een kaartje te kopen en voor 16.00 uur weg te zijn vanwege een wedstrijd vandaag. Dat gaan we redden! We hebben gisteren op TripAdvisor gezien wat we willen bekijken vandaag. Het huis van Molly (Margaret!) Brown, één van de 702 overlevenden van de Titanic, "the unsinkable". Het is een selfguided tour via QR. Er is niet eerder plaats als 12.40 uur dus halen we nog even koffie bij de buren, als tip van de kassier. We wachten op een bankje in het zonnetje met onze koffie tot het tijd is en praten nog wat met medebezoekers. Als het 12.40 uur is lopen we naar boven waar de tour begint.
Het huis wat we bezoeken is een huis van rijke mensen. Haar man J.J. Brown had veel goud gevonden in zijn mijn en hebben toen dit huis gekocht. Zij hebben twee kinderen, Larry en Helen, en hielden van reizen.
Molly was op reis met haar dochter Helen en zij waren inmiddels in Parijs. Daar kreeg zij een brief uit de States dat haar kleinzoon ziek was en wilde zo spoedig mogelijk naar huis. Zij reisden met de rijke fam. Astor die met de Titanic terug naar de States zouden varen. De Titanic had een tussenstop in Cherbourg, Frankrijk, waar passagiers op zouden stappen waaronder ook Molly Brown. Ze heeft Helen gevraagd mee te gaan maar zij bleef in Parijs. De film is geromantiseerd maar het blijft een droevig verhaal!
Na het huis zijn we downtown Denver ingegaan, 16 st mall. Het is inmiddels ook al weer 15.15 uur dus lopen we terug naar de Hurricane. We moesten wel even zoeken waar deze ook weer stond, zoveel parkeerterreinen!! De wedstrijd zou 18.00 uur beginnen en voor die tijd willen we wel weg zijn. We mogen mee met een busje dat over het parkeerterrein mensen ophaald die naar de wedstrijd gaan en op een gegeven moment zien we herkenningspunten en ja hoor....daar staat onze trouwe Hurricane. We haasten ons de stad uit want het begint al aardig druk te worden. Is dat nou vanwege de wedstrijd of eastern?
Morgen reizen we verder richting Sal Lake City met nog een tussenstop in Rawlins voor één nacht.

Day at the museum

Vrijdag 15 april, we zijn op de helft van onze reis. Voor vannacht waren we gewaarschuwd geen slangen aan de Hurricane te laten zitten i.v.m. vorst. We hebben dus alleen de stroom aangesloten en ons eigen reservoir gevuld. Vanmorgen wilde we koffie zetten maar er kwam geen water uit de keukenkraan. De badkamerkraan deed het wel. We gaan vandaag weer verder dus alleen even zorgen dat alles geleegd is en vers water gevuld!
We vertrekken. Peet heeft gelezen over een museum, Frontstreet Museum hier 6 minuten vandaan. Daar gaan we even kijken! Als we daar aankomen blijkt alles gesloten te zijn. Het ziet eruit als een oud western stadje en net als zo'n oud stadje is alleen de kroeg open. Ik zag aan de overkant " a big boot" en ging ervan uit dat het een "bootstore" zou zijn maar blijkt een gallery te zijn. Het wordt gerund door Harvey en Howard Kenfield, een ééneiige tweeling geboren in 1928. De 94 jarigen waren beide aanwezig en vertellen enthousiast over hun werk/hobby. Ze zijn begonnen met het verzamelen van "Indian artifacts" en leerde petrified wood te bewerken, we kijken onze ogen uit!! Ze maken muziekdozen met huisjes erop gemaakt van petrified wood (steen wat op hout lijkt) met muziek als Lone Star en Lonesome (Elvis P). We hebben er bijna een uur rondgelopen. Nog even het souvenirwinkeltje bezocht en een stukje petrified wood, singing Stones en Dyed Geode (groene steen) gekocht (had ik al gezegd dat ik gek op stenen ben?). Om 11.15 uur vertrekken we richting Denver.
Na een paar uur gereden te hebben komen we een ander museum tegen, het Overland Trail museum. Hier hebben ze een dorp van weleer nagebouwd. Grocerystore, barbershop, postoffice, tannery, church, Stones buttes school en farm machine sheds. Alle items geschonken door the locals, leuk om te zien! We vragen waar een goede eetgelegenheid zit en we worden naar J n L gestuurd, american homecooking. We hebben lekker gegeten. Er hangt een bord boven ons waar John's firearms op staat en terwijl we naar een ATM lopen schiet mij dat te binnen, laten we daar eens gaan kijken! Het is zes minuten lopen naar de "guns" en ik vraag of ik een foto mag maken, ofcourse!! Nog een shirt gekocht voor Peet, I got your six!
We lopen terug naar de Hurricane en rijden het dorp Sterling uit en vervolgen onze reis naar Denver. Nog ruim anderhalf uur rijden. Als we rond 18.15 uur aankomen bij Denver East KOA Holiday zijn ze gesloten. We hebben gereserveerd dus ligt er een enveloppe met gegevens van de standplaats voor ons klaar. We willen net gaan rijden als we achter ons getoeter horen. De eigenaar van het park is helemaal terug gereden omdat hij ons zag rijden, hoe nice! Hij voorziet ons ook nog van propaan en rijdt voor om ons naar de standplaats te navigeren. Morgen willen we naar Denver en vragen hem waar we het beste kunnen parkeren. Hij geeft de optie om bij een football stadium te staan vanwege de grote parkeerplaatsen, daar gaan immers ook bussen heen. We hebben even op maps gezocht hoe lang het lopen is naar Denver downtown, 20 minuten dus goed te doen! Morgen dus naar Denver!